De betaling van pacht is een essentieel onderdeel van de uitvoering van een pachtovereenkomst. Hierna wordt stilgestaan bij het begrip pachtprijs, de betalingsmodaliteiten, en de wettelijke begrenzing van de pachtprijs.
Wat is een pachtprijs?
De pachtprijs wordt in de regel in geld uitgedrukt. Een pachtprijs kan echter ook in natura worden uitgedrukt. Betaling in natura kan de vorm aannemen van de levering van landbouwproducten zoals bijvoorbeeld fruit, vlas, tabak, vlees, melk, aardappelen. Ook betaling onder de vorm van het leveren van arbeidsprestaties is een geldige vorm van betaling.
Betalingsmodaliteiten
Het staat de partijen in de regel vrij om zelf de betalingsmodaliteiten van de pachtprijs te regelen. De pachtwet voorziet dat de betaling van de pachtprijs kan gebeuren per postassignatie, per postcheque op naam, per postwissel, of storting door bemiddeling van een financiële instelling op rekening van de (van één) van de verpachters. Indien de betaling niet op een van deze wijzen gebeurt, is de verpachter verplicht aan de pachter een kwitantie te geven. Dit is bijvoorbeeld het geval dat wanneer de partijen overeenkomen dat de betaling van pachtprijs dient te gebeuren ten huize van de verpachter.
Begrenzing van de pachtprijs
Het behoort tot de contractsvrijheid van de partijen om zelf de pachtprijs en de betalingsmodaliteiten te bepalen. De pachtwet beperkt echter de hoogte van de pachtprijs.
De in geld waardeerbare pachtprijs is wettelijk beperkt door de wet van 4 november 1969 tot beperking van de pachtprijzen. Voor gronden stemt de maximale pachtprijs overeen met het kadastraal inkomen vermenigvuldigd met de zogenaamde pachtprijscoëfficiënt. Deze coëfficiënt verschilt van landbouwstreek tot landbouwstreek, en wordt bepaald door de provinciale pachtprijzencommissie. De pachtprijscoëfficiënten gelden voor de pachtprijzen die vervallen binnen een termijn van 3 jaar die aanvangt neemt op de datum van de bekendmaking ervan in het Belgisch Staatsblad.
Voor verpachte gebouwen geldt eveneens dat de maximumpachtprijs bepaald wordt op het KI vermenigvuldigd met de pachtprijscoëfficiënt.
Voor zogenaamde lange pachten (dit zijn pachten waarbij de eerste gebruiksperiode 18, 21 of 25 jaar bedraagt en die worden afgesloten bij notariële akte) gelden specifieke verhogingen. Indien de eerste gebruiksperiode 18 jaar bedraagt, kan de pachtprijs voor gronden verhoogd worden met 36 % en deze voor gebouwen met 18 %. In geval de eerste gebruiksperiode 21 jaar bedraagt, geldt een toegelaten verhoging voor gronden met 42 % en 21% voor gebouwen. Wanneer de eerste gebruiksperiode 25 jaar bedraagt kan de verhoging voor gronden 50 % bedragen en deze voor gebouwen 25 %.